بعداز پنج شکست و یک تساوی بالاخره آقای خاص راه پیروزی بر بارسلونا را پیدا کرد . رئال بازی را با دفاع در زمین خود و با حضور ٩ و حتی گاهی ١٠ بازیکن شروع کرد تا بتواند با کم کردن فاصله خطوط دفاع و هافبک و ایجاد فشردگی از حرکتهـای عمقی بارسلونی ها جلوگیری نماید و با گرفتن فضا و زمان در پشت محوطه جریمه از بازیکنان بارسا طراحی حمله را از آنها گرفت ، که این کلیدی ترین نکته نیمه اول بود . ضمن آنکه برنامه تهاجمی آنها حمله از همان نقطه تصاحب توپ و با سرعت بالا بود . در این نیمه اینیستا بطور کامل و ژاوی تا حدودی حذف شده بود . این نکته را نیز باید مد نظر داشت که با این حربه تسلسل پاسهای متوالی بارسا قطع و بازی تی کی – تاکای آنها نیز تخریب شده بود .
در اوایل نیمه دوم از فشردگی بازی رئال کاسته شد که این امر منجر به آزاد شدن ژاوی و اینیستا گردید و چند موقعیت متعدد برای بارسلونیها ایجادشد . دراین نیمه تیم رئال مادرید کمی با تاخیر جمع می شد و این ناشی از شروع بازی توسط حریف در زمین خودش بود که فضای خوبی را نصیب تیم بارسلونا کرد و ضربات آزادی را برای آنها به ارمغان آورد .
نکته مهم در این بازی اصرار مورینیو برطرح تاکتیکی تیمش بود که با صبوری و تفهیم خوب به بازیکنانش به آن پایبند ماند و همچنین تکیه مثبت و با برنامه برروی سرعت عمل رونالدو که هردوی اینها نتیجه لازم را در وقت اضافه اول برای آنها به ارمغان آورد . در وقت اضافه دوم هم بارسلونا به دلیل تحلیل قوای بدنی و روانی و در نتیجه بروز اشتباهات مکرر ، که یکی از آنها توسط دنی آلوز صورت گرفت و می رفت که گل دوم رئال را همراه داشته باشد ، کاری از پیش نبرد .
البته باید به طراحی نقش په په در برهم زدن برنامه تاکتیکی گواردیولا نیز اشاره کرد.
ضمنا به حضور بازیکنان خلاق و ستاره ها که در خدمت تیمشان هستند باید توجه نمود .
منتظر دو نبرد دیگر این مربیان طراح می مانیم !
نظرات شما عزیزان: